Γιατί Autogas;

Το Autogas είναι η συνοπτική ονομασία για το υγροποιημένο αέριο αυτοκινήτων (LP Gas ή LPG), δηλαδή το LP Gas που χρησιμοποιείται ως καύσιμο αυτοκινήτων. Το Autogas είναι σήμερα το πιο αποδεκτό εναλλακτικό καύσιμο στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, με χρήση σε περισσότερα από 23 εκατομμύρια οχήματα παγκοσμίως.

Η προστιθέμενη αξία του υγραερίου ως καυσίμου αυτοκινήτων είναι, ότι παράγει σημαντικά λιγότερες εκπομπές ρύπων από άλλα ορυκτά καύσιμα, συμβάλλοντας στην προστασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας, ενώ ταυτόχρονα μετριάζει την απειλή της κλιματικής αλλαγής.

Το υγραέριο LPG χρησιμοποιείται κυρίως ως εναλλακτικό καύσιμο στα αυτοκίνητα. Τροφοδοτεί επίσης φορτηγά, αμαξίδια γκολφ, τρίκυκλα, ανυψωτικά οχήματα και οχήματα καθαρισμού δρόμων.

Το υγραέριο LPG χρησιμοποιείται επίσης για να τροφοδοτήσει μικρά σκάφη αναψυχής και μεγάλα πλοία, καθώς επίσης σε αερόστατα θερμού αέρα και μικρά αεροσκάφη.

Το υγραέριο στην αυτοκίνηση

Το υγραέριο (LPG) όταν χρησιμοποιείται στα αυτοκίνητα, είναι μια πραγματική εναλλακτική λύση ως προς τα παραδοσιακά καύσιμα. Η μετάβαση είναι γρήγορη και οικονομική, ενώ αποτελεί μια καθαρή, φιλική προς το περιβάλλον επιλογή. Αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν κάνει το Autogas να είναι το πιο διαδεδομένο εναλλακτικό καύσιμο στον κόσμο. Πάνω από 23 εκατομμύρια οδηγοί, το έχουν ήδη επιλέξει για το όχημά τους και είναι το πιο διαδεδομένο εναλλακτικό καύσιμο στον κόσμο, μετά τη βενζίνη και το ντίζελ.

Είναι ένα φιλικό προς το περιβάλλον καύσιμο, που δεν εκπέμπει ρυπογόνα σωματίδια, ενώ μειώνει επίσης την ηχορύπανση στις πόλεις.

Το Autogas σε πολλές χώρες κοστίζει περίπου μισή τιμή από τη βενζίνη ή το ντίζελ, επιτρέποντας σε επιχειρήσεις και ιδιώτες να μειώσουν σημαντικά το κόστος μετακίνησής τους. Η οδήγηση ενός οχήματος υγραερίου είναι ασφαλής, εύκολη και αποτελεσματική. Από περιβαλλοντικής απόψεως, αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή που εκπέμπει λιγότερο CO₂ στην ατμόσφαιρα, βοηθώντας τις προσπάθειες κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, συμβάλει στη μείωση του αποτυπώματος του άνθρακα, επιτρέποντας παράλληλα οικονομικά οφέλη.

Η ιστορία του Autogas ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Το υγραέριο είχε ανακαλυφθεί στη Γερμανία μόνο λίγα χρόνια νωρίτερα ως συμπύκνωμα κατά τη συμπίεση του διυλιστηρίου για την εξαγωγή καυσίμων. Πωλούνταν σε κυλίνδρους ως προπάνιο και βουτάνιο, ή σαν μείγμα των δύο αυτών συστατικών.

Το ξεκίνημα

Χώρες με μικρή επάρκεια πετρελαίου, όπως η Αγγλία και η Γερμανία, άρχισαν να πειραματίζονται στα εναλλακτικά καύσιμα, αναζητώντας εναλλακτικές λύσεις για να τροφοδοτήσουν τον αυξανόμενο στόλο των αυτοκινήτων τους. Μεταξύ άλλων, πραγματοποιήθηκαν πειράματα με φυσικό αέριο (μεθάνιο) και υγραέριο.

Πρώτα χρόνια

Το 1934 η Γερμανία ξεκίνησε ένα πρόγραμμα για την ανεξαρτησία της από τις εισαγωγές πετρελαίου. Το επόμενο έτος αρκετά διεθνή οχήματα (τρία ντίζελ, το καθένα με μεθάνιο, υγραέριο και μεθανόλη, καθώς και δύο ατμοκίνητα) παρουσιάστηκαν στη διεθνή έκθεση αυτοκινήτων στο Βερολίνο. Μέχρι το 1942 τα συστήματα Autogas είχαν γίνει πολύ δημοφιλή λόγω της έλλειψης συμβατικών καυσίμων. Η προμήθεια υγραερίου ήταν άφθονη. Καθώς τα αεροπορικά και άλλα υγρά καύσιμα παράγονταν από λιγνίτη, δημιουργήθηκαν σημαντικοί όγκοι υγραερίου. Σε αντίθεση με άλλες αγορές, η γερμανική κατανάλωση Autogas ήταν περίπου 50 φορές υψηλότερη από αυτήν που παραδόθηκε στα νοικοκυριά για μαγείρεμα.

Αυτά τα συστήματα πρώτης γενιάς αναπτύχθηκαν για κινητήρες ανάφλεξης με σπινθήρα και κινητήρες ντίζελ βαρέος τύπου. Το υγροποιημένο καύσιμο που είναι αποθηκευμένο σε κυλίνδρους ή σταθερές δεξαμενές τροφοδοτείται σε υγρή φάση σε μετατροπέα που εξατμίζει το καύσιμο και ρυθμίζει την πίεση σε μια καθορισμένη τιμή. Το αέριο τροφοδοτείται έπειτα σε έναν αναμικτήρα που βρίσκεται μπροστά από τη βαλβίδα πεταλούδας στην αρχή του συστήματος εισαγωγής. Ο αναμικτήρας περιορίζει τη διάμετρο της εισαγωγής επιταχύνοντας τη ροή του αέρα στο πιο στενό σημείο μειώνοντας έτσι τοπικά την πίεση. Η σύνθεση του μείγματος ρυθμίζεται μέσω της αλληλεπίδρασης μεταξύ της ρυθμιζόμενης πίεσης και της ποσότητας αέρα που ρέει μέσω του βεντούρι. Μπορούν να γίνουν χειροκίνητες ρυθμίσεις για να εξασφαλιστεί ικανοποιητική λειτουργία σε ολόκληρη την περιοχή ταχύτητας και φορτίου. Το σύστημα λειτουργεί εξ’ ολοκλήρου μηχανικά και έχει πολύ λίγα κινούμενα μέρη. Ελαφρώς πιο περίπλοκα συστήματα, βασισμένα σε ένα διάφραγμα για τη ρύθμιση της ροής του αερίου ανάλογα με την πίεση πολλαπλής αναπτύχθηκαν στις ΗΠΑ.

Οι τεχνικές λύσεις που βρέθηκαν εκείνα τα χρόνια αποτέλεσαν τη βάση για τις επόμενες δεκαετίες. Η τεχνολογία εξαπλώθηκε σε άλλες χώρες και χρησιμοποιήθηκε στη Γαλλία και στην Ιταλία (με υγραέριο και φυσικό αέριο). Τα βασικά στοιχεία της εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σήμερα σε καρμπυρατέρ κινητήρες, όπως αυτοί που βρίσκονται σε σκούτερ ή σε γεννήτριες. Ακόμα και η εμφάνιση ηλεκτρονικά ελεγχόμενων καρμπυρατέρ και συστημάτων έγκαιρης έγχυσης καυσίμου δεν άλλαξε την στιβαρή και αξιόπιστη τεχνολογία.

Σύγχρονες εκπομπές, ηλεκτρονικοί έλεγχοι

Τα αυστηρότερα πρότυπα εκπομπών ανάγκασαν την ευρεία εισαγωγή καταλυτών τριπλής κατευθύνσεως στο σύστημα εξάτμισης κάθε αυτοκινήτου. Το μείγμα έπρεπε να παρακολουθείται με μεγαλύτερη ακρίβεια, προκειμένου να διατηρηθεί ο λόγος αέρα-καυσίμου που απαιτείται για τη σωστή λειτουργία του καταλύτη, με ενσωματωμένα συστήματα διάγνωσης (EOBD), που παρακολουθούν την ποιότητα της καύσης. Ηλεκτρονικοί έλεγχοι προστέθηκαν σε συστήματα βεντούρι για να επιτρέψουν καλύτερη ρύθμιση στο μείγμα για τη σωστή λειτουργία του καταλύτη.

Επειδή ο κίνδυνος πυρκαγιάς αυξάνεται δραματικά, τα συστήματα venturi είναι λιγότερο κατάλληλα για τους περισσότερους μοντέρνους τύπους κινητήρων. Πλέον, το καύσιμο παρέχεται αμέσως πριν την εισαγωγή του κάθε κυλίνδρου. Εκτός από την ελαχιστοποίηση του κινδύνου πυρκαγιάς, αυτά τα συστήματα ήταν πολύ πιο ακριβή όσον αφορά τη διανομή καυσίμων και η απώλεια ισχύος, που σχετίζεται συνήθως με το Autogas, μπορούσε να μειωθεί δραστικά. Αυτά τα συστήματα έγχυσης συνεχούς ροής της τρίτης γενιάς ήταν εξοπλισμένα με μια μεταβλητή βαλβίδα ελεγχόμενη ηλεκτρονικά για τη ρύθμιση της ροής. Τα ανεξάρτητα ηλεκτρονικά έχουν το δικό τους χρονισμό για την έγχυση του καυσίμου.